आरशामध्ये चेहरा दिसे,
पण अंतरीचे रूप लपले,
शोध मनाचा चालू राहे,
आत्मचिंतन प्रतिबिंब दाखवे

स्मृतींच्या वाटा ओलांडून,
भूतकाळ दार ठोठावे,
छायांत उत्तर हरवलेले,

शांत निशेचे तारे बोलती,
मनाशी कुजबुजून म्हणती,
स्वतःस जाणून घे प्रयत्न,

नद्या वाहती सतत पुढे,
प्रवाहात दडले अर्थ गूढ,
थेंबात दडले सृष्टीचे भान,

वृक्षाच्या सावलीत थांबून,
जीवनगाथा ऐकू येते,
मुळात साठले धैर्य खोल,

वेदनांचे गडद सावटही,
शांततेने वितळून जाई,
मन पुन्हा उजळून उठे,

काही प्रश्न न सांगताही,
हृदयाच्या तळाशी सापडती,
शब्दांशिवाय दिलासा देती,

प्रत्येक पावलात उमटते,
विचारांचे एक नवे दालन,
अनंत दरवाजे उघडती,

स्वप्नांचे रंग भुरळ घाली,
परंतु खरी ओळख दडलेली,
अंतर्मनाशी संवादात,

आत्मचिंतनाचा दीप उजळता,
धूसर मार्गही स्पष्ट होतो,
नवे विश्व अंतरी घडते,

मनाच्या लहरी शांत झाल्या,
तरंगांत स्थैर्य उमलले,
शोध स्वतःचा सापडला,

आत्मचिंतन हे साधन झाले,
सत्याचा किरण गवसला,
जीवनाला नवा अर्थ लाभला.