उपहारगृह सकाळ उजाडे सुवासिक धुरात,
भाकरीच्या सुवासात गुंफले श्रम,
रसिकांच्या मनाचा आरंभ इथेच होई

तव्यावर नाचती सोनरी फेऱ्या,
घमघमते सुवासित मसाल्यांचे बोल,
चुलीशी विणले असते आतिथ्याचे गान

ग्राहक येती थकलेले दिवसातून,
याचे दार जणू शांतीस्थान,
तेथे मिळे चवीत नात्यांचे सौख्य

भोजन न केवळ अन्नाचा घास,
तर संस्कृतीचा सुगंध अन् आदराचा स्वर,
प्रत्येक घोटात जपली जाते परंपरा

कारागीर हातांनी सजवी थाळी,
घाम नव्हे, तर श्रमाचे तेज फुले,
प्रेमाचा अंश मिसळतो प्रत्येक पदार्थात

व्यवसाय हा न फक्त व्यापार,
तो एक सेवेचा पवित्र संस्कार,
मनापासून वाढविण्याची ती कला

नव्या काळास भिडणारा तो प्रवास,
यंत्रे मदतीस पण आत्मा जुना,
आतिथ्याचा दीप अखंड प्रज्वलित

ग्राहकाचे समाधान हीच पूजा,
त्याच्या स्मितात मिळते यशाची ओळख,
त्या आनंदात भरते दिवसांची श्रीमंती

उपहारगृह श्रमांचा उत्सव,
जिथे रसना भेटते संस्कृतीशी,
जिथे अन्नास मिळते मानवी आत्मा

अशा या कार्यात वासते पुण्यगंध,
कारण देणे म्हणजेच जगणे सत्य,
आणि अन्नदानात दडले परमेश्वर रूप