झाडांची पाने कुजबुजती वाऱ्याच्या ओघात,
निसर्गाच्या स्पर्शात झुलती आनंदात,
हिरवाईत गुंफले गीत जीवनात,

प्रत्येक पानात दडले सूर्याचे तेज,
थेंबात साठले नभाचे नेत्र,
प्रकाश झिरपतो सोनरी रेषेत,

वाऱ्याचा हात धरून पाने नाचती,
सळसळत्या सुरात जीव बोलतो,
झाडांचे हृदय त्या हालचालींनी धडधडते,

पानांवरून घसरते पावसाची ओघळ,
भूमीत मुरते जीवनाचे श्वास,
त्या थेंबांत दिसते नवजीवनाचे आभास,

कधी कोवळी, कधी पिवळी, कधी सुकलेली,
प्रत्येकाची कथा वेगळी, निराळी,
तरीही झाडाशी जोडलेली नाती अखंडित,

हिरवेगार पर्णच छाया बनवितात,
उन्हात थकलेल्या वाटसरूला थांबवितात,
शांततेच्या झुळुकीत मन हरवून जातात,