सांज पडे नभात लाली, वारा थरथरीत गातसे,
धोक्याचा इशारा गूढ नभातून ऐकू येई,
धरा शांत थांबून जणू काही सांगतेसे

काठावर लाटांचे कुजबुज वाढतसे,
वनराईच्या कुशीतून धुके पसरीतसे,
क्षितिजावर काळ्या छटा हळूहळू फिरती असे

गावात दिव्यांची ओळ, मंद उजळते आभाळ,
जळणाऱ्या मशालींवर तूर हळवी जळते,
प्राणवायूही थांबून विचारतो, पुढे काय घडते

धरणीवर पावलांचा ताल मंद होतसे,
प्रत्येक नाद जणू सावधानतेचा संकेत देई,
मनात गारवा अन कुजबुज एकवटतसे

थेंब थेंब तणावाचा वारा घिरट्या घाली,
आकाशात विजांचे चिरा मार्ग दाखविती,
गूढ स्वरांनी रात्र थबकून ऐकते

क्षणभरात शांतता तुटून गर्जना उठते,
धरित्री थरथरते अन प्राणी थिजतात,
प्रभातकाळी मात्र नवजीवन उमलते

सजगतेचा स्वर उमटतो,
जीवनाच्या प्रत्येक क्षणी सावधपणे तेज फुलते.