नाटक सुरू होते पडदा उघडताच,
आवाजांच्या आरोह-अवरोहात जागते भावना,
आणि दृश्ये बोलू लागतात मानवी अंतरंगातून,

रंगमंचावर उभे राहतात आयुष्याचे अनेक रंग,
हास्य, अश्रू, प्रेम, संघर्ष यांचा होतो मेळ,
आणि प्रत्येक पात्रात दिसतो स्वतःचा प्रतिबिंब,

प्रकाशाच्या छटांनी सजते त्या क्षणाची जादू,
संवादांची धार छेदते मनाचे अंतर,
जिथे प्रत्येक शब्द घडवतो एक नवी अनुभूती,

प्रेक्षकांच्या श्वासात थराराची झुळूक,
तर कलाकारांच्या नजरेत आत्म्याचे दर्शन,
हीच त्या क्षणाची खरी कलात्मकता,

रंगांच्या या विश्वात वेळेचा विसर पडतो,
आवाज, हालचाली, मुद्रा एकरूप होतात,
आणि सत्य-असत्याच्या सीमारेषा वितळतात,

नाटक म्हणजे विचारांची सजीव साखळी,
जी बोलते समाजाशी, अंतर्मनाशी, काळाशी,
आणि प्रत्येक दृश्य मागे ठेवते विचारांचा ठसा,

मनोरंजन सह ते असते,
मानवतेच्या शोधाची कथा,
जिथे प्रत्येक पात्र बनते एका आत्म्याचा आरसा.