दूर रस्ता वळण घेतो,
झाडांच्या छायेत लपतो,
पथकर नाका पुढे दिसतो,

लोखंडी दारे उभी राहती,
वाहने थांबती ओळीने,
ध्वज उभारले निष्ठेने,

खिडकीत बसले अधिकारी,
कागद तपासती नोंदी,
वाटेवर थांबते प्रवास गती,

नाण्यांचा मंद सुर ऐकू येतो,
पावती कागदास साक्ष ठरते,
नियमांचे रक्षण तिथेच होते,

चौकस डोळे बघती गाड्या,
भार किती, माल कोणता,
सर्व तपासून सुटते वाट,

थकलेले चालक श्वास घेतात,
क्षणभर उभा राहतो प्रवास,
पुढे पुन्हा मार्ग उजळतो,

पथकर म्हणजे जबाबदारी,
रस्त्यांच्या देखभालीचा शब्द,
व्यवस्थेचा तो ठसा अटळ,

त्यातून उभी राहती वाट नवी,
डोंगर, दऱ्या पार होते सहज,
शहरांना जोडणारी जिवंत साखळी,

पथकर नाका नुसता नसे थांबा,
तो संवाद आहे प्रवासाचा,
नियम व सेवांचा समतोल धागा,

पहाटेपासून रात्रीपर्यंत,
चालतो प्रवाह अखंड,
पथकर म्हणजे राष्ट्राचा स्पंद,

चालकांच्या डोळ्यात विश्वास,
रक्षकांच्या नजरेत कर्तव्य,
नक्यात दडले राष्ट्रसेवेचे सौंदर्य.