पाऊस – जीवनाचा सुरेल नेम

पाऊस

आकाश दाटले दूरवरी,
ढगांनी धरले संगतीवरी,
कुठे तरी वाऱ्यांत स्पर्श जिव्हारी,
पाऊस झाला सुरू सकाळी

पहिला थेंब टिपला मातीत,
सुगंध उभा राहिला शेतात,
धरणी झाली मोहरून गीतात,

झाडे जागी झोके घेत,
पानांवर चमकली थेंबांची रांगोळी भेट,
धुके उतरले डोंगरावर संथ वेत,

ओहोळ वळला खोर्‍यामधून,
पाण्याचा नाद झुलला मनातून,
चिखलाच्या गंधात हरवला जगातून,

गावात नांगर खणू लागले,
शेतकरी हसले धरणी उजळले,
धान्याची स्वप्नं अंकुरली रे गाभाऱ्याले,

कानाकोपऱ्यात गाणी झरली,
बाळांचे पाय पाण्यात भरली,
छत्री विसरून आनंद उरली,

कावळ्यांनी झाडावर गप्प बसले,
विजेने नभात चित्रे रेखले,
दऱ्यांनीही गाजवी सूर मोकळे,

कुठे तरी चुलीवर वाफा उठती,
भाकर भाजते सुवास दरवळती,
पावसाळी संध्याकाळ घर भरती,

नभ उतरते जणू मनातल्या छतात,
थेंब सांगती कथा प्रेमातल्या वाटेत,
पाऊस होई जीवनाचा सुरेल नेम

No Comments
Post a comment