प्रभाती झुळुकेसोबत येती शब्दांचे पाखर,
कागदाच्या पानांवर नाचती दिवसाची चाहूल,
लोकांच्या दारी थांबते जगाची हालचाल,
बातम्या त्याचे नाव

छपाईच्या सुवासात लपले असते समाजाचे मन,
कुठे आनंदाचे सूर, कुठे वेदनेचा वादळ,
प्रत्येक अक्षर सांगते कालाचे गुपित,

शहर जागे होते बातमीच्या ओघात,
चहाच्या कपाबरोबर चालते विचारांची वाट,
मनात उमटते प्रश्नांचे नवे प्रवाह,

आकाशवाणीवर गाते आवाजाचा झरा,
पडद्यावर चमकती दृश्यांची ताजी झळाळ,
तंत्राच्या हातात बांधले संपूर्ण युग,

शेतकरी जाणतो पावसाची चिन्हे त्यातून,
विद्यार्थी शोधतो नवे जग त्याच छटेत,
राजकारण गुंतते शब्दांच्या पडद्यामागे,

कधी ती बातमी बनते प्रेरणेचा श्वास,
कधी आरसा दाखवी समाजाचे प्रतिबिंब,
कधी जळणारे मन शांतवते एका वाक्यात,

पत्रकार चालतो धुळीच्या रस्त्यानेही नि:शब्द,
त्याच्या लेखणीतून उमलते सत्याचे फुल,
त्याच्या नजरेत असते जनतेचे हृदय,

काळाचा साक्षीदार प्रवासी,
जिथे प्रत्येक दिवस लिहितो आपली ओळख,
अन जग पुढे सरकते शब्दांच्या आधारावर,

सत्याच्या शोधात फिरते ही लेखणीची दुनिया,
प्रकाशाचे कण पसरवी आशेचा उजेड,
बातम्या म्हणजेच जागत्या समाजाचा श्वास.