नदीकाठवरी शांत मंदिर,
घंटानिनादे भरते गगनात स्वर,
प्रार्थनेत विलीन होते भक्तहृदयी चेतना,

धुपकुंडातून उठते सुवासिक धूररेखा,
दीपज्योतीत नाचते श्रद्धेची ज्योत,
प्रतीक प्रत्येक दगडात भासे दिव्यता,

पायऱ्यांवर चढताना वंदन भाव,
गर्भगृहातील प्रतिमेत ओततो आत्मभाव,
मंत्रोच्चारांत गुंजते आदरभावना,

कधी विठोबा, कधी गणनायक,
कधी देवीचा रूपसौंदर्याभिषेक,
प्रत्येक स्थळी भासे परमसत्ता एकच,

पवित्र तिर्थांत स्नानाने शुद्ध होई चेत,
भक्तहृदयी उमलते अंतर्मनातील नेत्र,
दर्शनात अनुभवतो आत्मशांतीचे तेज,

गोंधळ, आरती, कीर्तनांचे सुर,
भक्तजनांचे भावस्पर्शी स्वर,
त्या वातावरणात विसरतो जगाचा भार,

मंदिरांच्या शिल्पात बोलते संस्कृती,
स्तंभांवर कोरलेली भक्तीची गाथा,
त्या स्थापत्यात दडले युगांचे ज्ञान,

जगभर वसले ही धार्मिक स्थळं दिव्य,
मानवाला देतात आत्मप्रेरणेचे पवित्र दान,
जिथे श्रद्धा अन भक्ती भेटते एकत्वाने,

धर्म म्हणजे एकता, शांती, आणि सहिष्णुता,
प्रत्येक स्थळ म्हणजे अध्यात्माची व्याख्या,
धार्मिक स्थळं म्हणजे मानवतेचे मंदिर अनंत.