मनात उमलतो कधी राग गूढ,
भावनांचा धागा होई तुटपुंज,
शांततेचा क्षण हरवतो दृष्टीसमोर,

वादळाचा श्वास,
शब्दांमध्ये धग अन ध्यास,
मनात उसळतो ज्वालांचा आभास,

कधी तो येतो अन्यायाच्या छायेत,
कधी दुखाच्या स्पर्शात,
कधी असहायतेच्या गुंत्यात,

त्यातही असते आग अंतरीची,
जागवते ती जाणीव खरीची,
सांगते न्यायाच्या मार्गाची,

हा न वैराचा दीप,
तो जागृतीचा तोच सीप,
मनाला शिकवण देणारा रूप,

भावनांच्या या समुद्रात खोल,
एका वादळाचा मोल,
शांततेत शोधतो आत्मा तो तोल,

कधी शब्दांत उमटतो आवाज,
कधी नजरेतून होतो संवाद,
कधी थांबतो एका निःशब्द नाद,

जर नसेल मनात कधी,
तर न्याय उभा कसा राहील जगती?
त्याच तेजच देतं जीवनशक्ती,

त्याच्या धगीतून उमलते ओळख नवी,
भावनांना मिळते अर्थगर्भ कवडी,
राग म्हणजे जागृत आत्म्याची ज्वाळा ठवी