वाहक चालतो रस्त्यांवरी,
पाठीवर जगाची जबाबदारी भारी,
घामात ओथंबले श्रमाचे शौर्य सारी,

त्याच्या हातांत काळाची दिशा,
पत्रांत मावले नात्यांचे विश्र्वासा,
पावलांखाली वाजती दिनरात्रींची भाषा,

सायकल फिरते न थांबता गतीने,
पावसात, उन्हात, धुळीच्या रेषेने,
सेवेचा साज त्याच्या चेहऱ्यावरी नेहमीने,

दरवाज्यांवरी उभा आनंदाचा दूत,
हातात नवे संदेशांचे फुलपाखरू सुत,
जोडतो अंतःकरणांचे अदृश्य पूल सुट,

त्याचा मार्ग झळाळतो कार्याच्या तेजाने,
धैर्य झळके मनाच्या आवाजाने,
समर्पण वसे प्रत्येक श्वासाने,

त्याच्यातच चालते प्रगतीची गाथा,
तोच समाजाचा अचल माथा,
त्याच्याविना नसे संवादाची कथा,

वाहक न फक्त एक मनुष्य,
तो काळाचा साक्षीदार ठवे,
सेवेने उजळणारा दीप तो ठरे,