प्रभाती उठता नभात किरणांचे जाळ,
मनात उठे प्रश्नांचा अमर प्रवाह,
तेथेच अंकुरतो विचाराचा विज्ञान दीप

गगनातील ग्रहांचा नृत्यलय जाण,
जलकणातील प्रतिबिंबाचा अर्थ शोध,
हेच विज्ञानाचे प्रारंभस्थळ ठरे

निखळ जिज्ञासेचा प्रवाह,
ज्ञानेचा दिवा तेवत ठेवणारी साधना,
प्रत्येक उत्तरात दडलेले नवे प्रश्न

कणकणात व्यापले आहे गूढतेचे सौंदर्य,
विचारांच्या सागरात न थांबणारा शोध,
सृष्टी उलगडते तर्काच्या तेजात

विद्युल्लतेस स्पर्शणारा संशोधक,
प्रकृतीशी संवाद साधणारा ऋषी,
ज्ञानाचा तोच खरी अर्थाने पूजक।

यंत्रे, धातू, द्रव्ये, लहरींचे खेळ,
पण त्यांमागे आहे मनाची किमया,
कल्पकतेतून जन्म घेतो नवा विश्व।

शिकविते श्रद्धेचा अर्थ,
कारण जाणून घेण्यात असते भक्ति,
निरीक्षणात असते साधनेची ओळख।

तेच देते मानवास नवशक्तीचा श्वास,
तेच उजळविते भविष्यातील वाट,
प्रगतीचा दीप तेवत ठेवते सतत

म्हणूनच विज्ञान हे न फक्त तंत्र,
तर संस्कृतीचे जिवंत मूळ,
ज्याच्या प्रकाशात जागृत होतो काळ

प्रत्येक प्रयोगात झळकते मानवता,
ज्ञानाच्या ओघात मिळते अनंतता,
जीवनाचीच अनुभूती