मेघांच्या ओठांवरी, झळाळी जेव्हा ठिणगली,
दिशा दिपल्या क्षणभर, नभात उष्ण तेज फुलली,
त्या गर्जनेतून निघे, प्रकाशाची वीज पहिली रेघली,

वायूचे खेळ अनंत, पाण्यातून जन्मती ठिणगी,
धरणीवरी येऊन थांबे, ऊर्जेची ओढ अपारी,
मानवाच्या हस्तात आली, तेजाची नव द्युलारी,

दिव्यांचा झगमग मेळ, रात्र झाली उजळून,
घरे-गाव झाले सजीव, तेजाने परिपूर्णून,
वीज वाहते जीवनांत, प्रवाहासारखी सजून,

वाहक तारा गुंफले, धातूच्या शिरांमधुनी,
वाहते अदृश्य तेज, कुशलतेच्या जाळ्यांतुनी,
बळ त्यात साठलेले, युगांचे संचय जणुनी,

विद्युतकेंद्र धगधगते, प्रवाह तेथून फूटे,
जनरेटर गाती गाणी, फिरती अक्षांवर गुंते,
यंत्रांचे थरथर चाल, शक्तीच्या लयींत वूटे,

दिवा लुकलुके जणू, जीवनाचा दीप तेजाळे,
रेषांनी सजले नभ, नाजूक तेजात दंग व्हावे,
वीज म्हणजे अस्तित्वाची, स्पर्श न जाणवणारी कवच ठरावे,

शेतात चालली मोट, गिरणी गुज बोले गोड,
घरात हसली बालिका, वीज झाली तिची दातोड,
प्रकाशाची ही संस्कृती, प्रगतीचा अदृश्य जोड,