हवामानातील बदल उमटला नभाच्या कडांवर,
कधी ऊन कोसळे प्रखर, कधी ढगांचे कुजबुज,
पानांच्या शिरांवर दाटते गार वाऱ्याचे गीत,

सागराच्या लाटांतही जाणवतो अस्थिरतेचा सूर,
गावातली सकाळ कधी ऊबदार, कधी चिंब,
ऋतूंच्या आरशात उमटतो वेगळाच चेहरा,

वारा कधी शीतल, कधी तावदार,
फुलांच्या पाकळ्यांत थरथरते शरदाची चाहूल,
तर कधी उन्हाळा चढवतो ज्वालामय मळा,

निसर्गाच्या हृदयात हालचाल सुरू,
झाडांच्या सावल्या घटतात हळुवार,
पक्ष्यांचे घरटे शोधतात सुरक्षित उब,

नद्या थांबतात कधी ओसाड किनाऱ्यांवर,
तर मेघ पुन्हा येऊन देतात आशेचे स्पर्श,
प्रत्येक थेंबात दिसतो पुनर्जन्माचा संकेत,

या हवामानातील बदलात दडले आहे भान,
की पृथ्वी जपणे हेच खरे पूजाघर,
निसर्गाशी संतुलन राखणे हेच खरे जीवन.