ध्यान म्हणजे अंतर्मनाचा प्रवास, मनाच्या तरंगात शांतीचे ठसे, विचारांच्या किनाऱ्यावर स्थैर्य फुलते, सकाळच्या किरणात जेव्हा बसतो, श्वासांमध्ये एक लय सापडते,

हत्ती चालतो गर्जन न करता, पावलांखाली धरित्री थरथरे, राजसी तेजे त्याचे मुकुट झळके, तप्त उन्हात वा पावसातही, त्याचा देह दिमाखाने झळाळे, मातीच्या रंगात

धार्मिक स्थळं, शांतीचा ओलावा घंटानादात विरघळे थकवा धूपकांतीत हरपती चिंता दगडी गाभाऱ्यात पवित्र तेज, मृदुल आरतीत उमटते लय, नमनात विसरतो मनाचा कल्लोळ

आभासी शिक्षण उघडते नव्या शक्यता, जग जुळते एका दृश्यफलकावर, ज्ञान पसरते किरणांसारखे दूरवर, घराघरांत उमटते वर्गाचे सूर, शिक्षकांचे शब्द पोचतात मनोमन,

इतिहास जिवंत राही वेळेच्या ओघात, शिलालेखांत, मनोऱ्यांत, गंध मातीचा, भूतकाळाचा नाद अजूनही ऐकू येतो, प्रत्येक दगड जपतो शौर्याची कथा, भाले, ढाली, अन वज्रांचा ठसा,

काचपट्टी वेळ आजचा नवा दिवस मोजतो, प्रत्येक बोटांत गुंतले प्रकाशाचे जाळे, डोळ्यांत चमकते अनंत जगाचे रूप, पहाटेच जागे होताच हातातील चकाकी,

हवामानातील बदल उमटला नभाच्या कडांवर, कधी ऊन कोसळे प्रखर, कधी ढगांचे कुजबुज, पानांच्या शिरांवर दाटते गार वाऱ्याचे गीत, सागराच्या लाटांतही जाणवतो अस्थिरतेचा सूर,

रस्त्याची पाटी उभी धुळीत, स्थिर जणू प्रहरी, दिशांच्या वळणावर ती देई नि:शब्द सल्ला, प्रवासी येती-जातात, ती मात्र तशीच उभी राहते,

प्रयत्न, मनाच्या मातीतील अमोल बियाणं, घामाच्या थेंबांतून अंकुरतं ते तेज, अंधारातही वाट दाखवतं उजेडाचं बीज, चुका होतात, पण न थांबत चाल,

वर्षा ऋतू, आकाशात दरवळते ढगांचे गीत, धरणीवर उतरते पावसाचे कोवळे नृत्य, थेंबांच्या लयीत नवे जीवन जागे होते, शेतांच्या कपाळावर ओलसर आनंद, मातीच्या सुगंधात भरलेले सुखद बंध, पिकांची माळ जणू निसर्गाची रंगलेली रांगोळी, छपरांवर वाजतात जलमिश्र सुर, तळ्यांत उमटतात वर्तुळे नृत्याच्या तालावर, झाडांच्या फांद्या थरथरतात नवजीवनाच्या गंधाने, डोंगर, दऱ्या, अन