आकाशी पसरे पांढरे मेघ, तसेच विदासंचयाचे स्थळ, सुरक्षित ठेवते ज्ञानभांडार मेघसंचय, संचिका जपल्या एका स्पर्शाने, साठवणूक होते सहज रीतीने, आठवणी उमटती क्षणातच,

आरशामध्ये चेहरा दिसे, पण अंतरीचे रूप लपले, शोध मनाचा चालू राहे, आत्मचिंतन प्रतिबिंब दाखवे स्मृतींच्या वाटा ओलांडून, भूतकाळ दार ठोठावे, छायांत उत्तर हरवलेले,

जितक्या व्यक्ती तितक्या प्रकृती, माणसांचे स्वभाव रंगाइतके विविध, कुणी सरळ कुणी लबाड कुणी भांडकुदळ कुणी शांत, कुणी उगाच सैराट, कुणी बोलके कुणी अबोल

वाळवंट जिथे पसरले अनंता, वाळूच्या रांगा नभाला भिडता, मृगजळाचा खेळ डोळ्यांना भुलता सूर्यकिरण जेव्हा तळपतात, पावलांचे ठसे लाटांत हरवतात, वाळूचे डोंगर नभी

जीवनदायिनी गाणी गाती लहरींच्या छटा नभात झळकती काठांवरी वृंदा हलके डुलती सूर्यकिरण जेव्हा झळकती पाण्याच्या काचा सोनेरी दिसती पक्ष्यांचे थवे नभात फिरती

आकाशवाणी जनसामान्यांची वाणी, चुंबकीय ध्वनी लहरी पोहचती दूरदूरपर्यंत, खोलात जाऊन पाहिले तर विश्वात सर्वत्र याचीच पोहोच जगभर त्यासाठी अंगण, पोहचे घराघरात सहज,

ग्राहक ज्यासाठी उद्योग उभे, त्याच्या आवडी निवडवर तयार होती उत्पादने, त्यासाठी चाले अभ्यास त्यासाठी जाहिरात क्षेत्र उभे, चौकाचौकात मोठमोठे फलक,

पहाटेच्या मंद किरणांत, कळ्यांचे उमलणे दिसते शांत, सुगंधाच्या धारेत ओथंबलेले गीत हरित पानांवरी दवबिंदू झळकती, कोवळ्या पाकळ्या अलगद उघडती,