काचपट्टी वेळ मन गुंतविती,
भ्रमणयोजकाच्या उजेडी नजरा,
क्षणोक्षणी नवा पट उलगडतो,

सकाळच्या तिरीपात पहिला स्पर्श,
बोटांच्या ओंजळी पडदा उजळतो,
दिवसाची वाट निघून जाते,

पाने उलटती पण न कागद,
संगती होते अक्षरांशी,
वाचनाची नवी दिशा खुलते,

कधी गाणी, कधी चित्रे झरती,
पडद्यावर जीवन उभे राहते,
स्वप्नांची ओढ उमटून जाते,

संध्याकाळीही डोळे खिळले,
आकाशाऐवजी काचा झळकल्या,
पावलांना विसर पडतो मार्गाचा,

पाखरे गातात बाहेरती गाणी,
पण कानांशी पट न चिकटतो,
मौन गाठते घरभर पसरते,

रात्र गडदली तरी तेज उजळे,
नभाऐवजी काचा दिपविती,
निद्राही थबकून उभी राहते,

काचपट्टी वेळ म्हणजे मोहिनी,
क्षणांना जखडून धरते,
माणसाला आरशात हरविते