पाऊस आला नभातून निळ्या झुळुकीसवे,
भूमीच्या कुशीत उतरला सुखद स्वरांनी नव्याने,
मेघांची गर्जना, विजांचा प्रकाश,
निसर्गाच्या अंतरी झंकारला आनंदाचा सुवास,

पहिल्या सरींनी माती सुगंधली खोल,
शेतकऱ्याच्या मुखी उमटली हर्षाची लहरी,
बीज अंकुरले, भूमी हिरवी नटली,
नवजीवनाच्या लयीत सृष्टी झुलू लागली,

निसर्गकृपेचा आशीर्वाद,
तोच देतो अन्न, तोच प्रसाद,
नद्या, तळी, झरे जलाने फुलले,
वनराईच्या ओंजळी आशेचे मोती झरले,

कधी तो कोसळतो रौद्र तेज घेऊन,
कधी सरींनी गातो कोमल गाणे शांत स्वरांतून,
कधी चिमण्या घरट्यात थरथरती भीतीने,
तर बालके नाचती आनंदाने पावसधारेत खुलेपणे,

सृष्टीचा जीवनश्वास,
तोच भूमी-पवनांचा सुंदर संन्यास,
शेती, वनस्पती, जन आणि जलचर सखे,
पावसावाचून जीवन अपूर्ण, कोरडे, फिके,

तोच भूमीचा आत्मा, तोच अमृतप्राण,
पाऊस म्हणजे निसर्गाचे गान,
जीवनाच्या आशेचे अखंड वचन महान,