काचपट्टी उजळते पहाटेच्या किरणांत,
नभासारखी विस्तीर्ण तिची छटा संत,
डोळ्यांत साठते माहितीची अखंड रात्र,

बोटांची चाल तिच्यावर न थांबता,
विचार विणले जातात क्षणात क्षणता,
संपर्कांचे जग वसते तिच्या थरथरीत जाता,

कधी शिक्षणाचे सागर ती उघडे,
कधी मनोरंजनाचे लहरी पुढे,
कधी जीवनमार्गाचे ज्ञानही ती गडे,

काळ ओसंडतो नकळत तिच्यात,
क्षण विरतात तिच्या झगमगत्या छायेत,
मन हरवते त्या प्रकाशी मोहजालात,

काचपट्टीचा वेळ ठरतो आरसा,
जो दाखवी विचारांचा प्रवास सा,
जोडतो जगाशी मनाचा धागा असा,

जर वापर समतोल, लाभ अपार,
शिक्षण, संवाद, कार्य होई साकार,
विचारांना लाभे दिशा सुंदर पार,

या काचपट्टीत आहे नवे युग दडलेले,
ज्ञानाचे बीज तिच्या प्रकाशात रुजलेले,
मानवाच्या हातून भवितव्य उजळलेले,