बाजारपेठ सकाळी जागी होई,
फळांच्या टोपल्यांत रंग ओसंडती,
कापडांच्या ओळींत वाऱ्याची हालचाल गुंफलेली,

हातगाड्यांवर सुगंधांचा प्रवास सुरू,
फुलं, मसाले, धान्य अन वस्त्रांची रेलचेल,
प्रत्येक वळणावर गप्पांचा गोड गुंजारव,

कुंभाराचा चाक फिरतो ओघळत्या घामात,
लोहाराच्या हातात ठिणग्यांची नृत्यगाथा,
मोलमजुरीतही दिसे सृजनाची आराधना,

मुले हात धरून बघती खेळण्यांचा पसारा,
गोडधोड विक्रेत्याच्या आवाजात गाणे भरते,
जुन्या चप्पलांतही चालते आनंदाची वाट,

दुकानदार हसतो व्यवहाराच्या गोडीने,
ग्राहक विचारतो भावातले समाधान,
दोघांच्याही चेहऱ्यावर जगण्याचा उजाळ,

जुनी घड्याळं, नवी स्वप्नं, सर्व काही मिळे इथे,
वेळ थांबे क्षणभर त्या गजबजीत,
कारण व्यापारही येथे बनतो नात्यांचा संगम,

संध्याकाळी दीप उजळे तंबूच्या छायेत,
पिशव्या भरून घरी परतते मंडळी थकलेली,
पण मनात उरतं त्या बाजारपेठेचं चैतन्य,

गंध, आवाज, रंग, भाव सर्व मिसळलेले,
जगण्याच्या गतीला देई नवा अर्थ,
गजबजलेली बाजारपेठ म्हणजेच समाजाचे हृदय.