प्रेम हे ओंजळीतल्या पाण्यासारखं नाजूक,
स्पर्शात शांतता, नजरेत गोडवा,
मनात उमलणारं अदृश्य फुलं,

सकाळच्या किरणात त्याची चाहूल,
पानांवरील थेंबांत झळके,
शब्द न बोलता अर्थ फुलणार,

गालांवरील हास्य त्याचं आरस,
नजरेतून विणे अनंत कथा,
क्षणांत घडवतो आयुष्याचा अर्थ,

प्रेम हे वाऱ्याच्या हलक्या झुळुकीसारखं,
स्पर्शाविना सुख देणारं गूढ,
आणि अंतरातही जवळ ठेवणारं,

कधी पावसाच्या थेंबांत ते सांडतं,
कधी चंद्रकिरणांत विसावतं,
आणि मनात खोल समुद्र,

न शब्दांत मावणारं,
न काळात विसरणारं,
ते तर श्वासात मिसळलेलं असतं,

जगातला प्रत्येक रंग त्याचाच,
आनंद, वेदना, शांतता, गंध सारा,
एकदा उमटलं की थांबत नाही,

ते शिकवतं समरसता,
ते जोडतं जीव अन जीव,
तेच जीवनाचं अनंत सौंदर्य ठरवतं.