भाषा ही मनातील विचारांची वाहिनी,
शब्दांच्या लहरींतून वाहते भावना,
आणि संस्कृतीचा सजीव ठसा उमटवते काळावर,

अक्षरांची जोड तयार करते आत्म्याचा पूल,
मनुष्य मनुष्याशी बोलतो अर्थाच्या सुरात,
तर नात्यांच्या तारा बांधतो शब्दांचा गंध,

जिभेवरून उतरतात भावांचे रंगीत थेंब,
कधी गोड, कधी कठोर, पण नेहमी जिवंत,
त्या बोलण्यात असते मानवतेची खऱ्या अर्थाने ओळख,

लेखनातून उमटतात कालाचे साक्षीदार विचार,
कवितेत, गद्यात, गाण्यात जपली जाते संस्कृती,
प्रत्येक वाक्यात दडलेला असतो इतिहासाचा प्रवाह,

भाषा शिकवते समजून घेण्याची कला,
ती जोडते हृदये, मिटवते भेद,
आणि नवे विचार रुजवते मनाच्या मातीमध्ये,

तीच राष्ट्राची ओळख, आत्म्याचा आवाज,
तीच मानवतेचा सर्वात सुंदर दूत,
जिच्याशिवाय जगाला रंगच नसता,

कारण प्रत्येक शब्द म्हणजे भावना प्रकटण्याचा दीप,
तर प्रत्येक लिपी म्हणजे संस्कृतीचे मंदिर,
ज्यातून उजळते माणसाच्या ज्ञानाची अखंड ज्योत.