रस्त्याची पाटी उभी धुळीत, स्थिर जणू प्रहरी,
दिशांच्या वळणावर ती देई नि:शब्द सल्ला,
प्रवासी येती-जातात, ती मात्र तशीच उभी राहते,

रंगीत अक्षरांनी मांडले ध्येयांचे संकेत,
उत्तर, दक्षिण, पूर्व, पश्चिम — सर्व मार्गांचे नाते,
तिच्या शब्दात भरले असते प्रवासाचे सार,

रात्र असेल वा पहाटेची दवबिंदूंची वेळ,
ती तेजाने उजळते दिव्यांच्या मंद किरणात,
जगण्याच्या प्रवासात तीच ठरते आधार,

कधी गावी जाणारा थांबे तिच्या छायेत,
कधी भ्रमंती करणारा पाहे दिशा नव्याने,
ती सांगते — प्रत्येक वाट एक नव्या ध्येयाकडे नेते,

न बोले ती, पण शिकवते गतीचा अर्थ,
स्थिर राहूनही कशी पुढे नेते जगाला,
ती जणू मूक मार्गदर्शक — न बोले पण दाखवी वाट,

काळ बदलतो, पाटीवर धूळ चढते तरीही,
अक्षरे ठाम राहतात, नाश न होणाऱ्या वचनांसारखी,
रस्त्याची पाटी म्हणजे प्रवासाच्या श्रद्धेची साक्ष आहे.