हत्ती चालतो गर्जन न करता,
पावलांखाली धरित्री थरथरे,
राजसी तेजे त्याचे मुकुट झळके,

तप्त उन्हात वा पावसातही,
त्याचा देह दिमाखाने झळाळे,
मातीच्या रंगात अभिमान नटले,

वनात झुडपी मार्ग तो उघडे,
काड्यांमधून गंध तो ओळखे,
पर्णांच्या सावलीत विसावे घेतो,

डोळ्यांत दयाळू दृष्टी वसे,
कानांत वाऱ्याचा गूढ सूर वाजे,
सोंडेने सृष्टीचा स्पर्श करतो,

कधी तो नदीत अंग धुवितो,
कधी चिखलात स्वतःला माखतो,
शांततेतही सामर्थ्य त्याचे नांदे,

मुलांच्या गोष्टीत वीर तो असतो,
चित्रांत, शिल्पांत, स्मृतींत जगतो,
हत्ती म्हणजे निसर्गाचा गजेंद्र रूप,

शांततेत तो शिकवितो सामर्थ्य,
विनयातही किती वैभव असते,
वनराज हत्तीच्या वाटा अजर, अमर राहतात