बस रस्त्यांवर धावत जाते, गाव-शहरांना जोडून टाकते, प्रवाशांच्या स्वप्नांना साथ मिळते पहाटेच्या प्रकाशात बस सजते, कामगारांच्या पावलांस वेग मिळतो,

अन्नाचा सुगंध जीवन फुलवितो, अन्न धान्याच्या कणात श्रमांचा ठसा, शेतीच्या मातीचा गंध उराशी गुंफतो ताटातील भाकरी ऊन पावली, तुपाचा थेंब तेज उजळवितो,

ग्रंथांचा साज ज्ञानदीप उजळवी, पानोपानी अक्षरांचे मोती दडले, वाचनाने जीवनात नवे दालन खुलते शेल्फवरी ठेवलेले मूक सहचर, धुळीतही ते तेज हरवू नयेत,

नारळ निसर्गात खुलतो, हिरवेगार पानांचे वलय पसरते, आकाशाशी संवाद अखंड झुलतो खांबासारखा खोड उंचावलेला, समुद्रकिनारी वा गावकुसात उभा,

आर्थिक समृद्धीचा प्रवास सुरू होतो, श्रमाचे थेंब साठवून धन उगवते, जिव्हाळ्याने भरते घरांत आनंदाचे झरे व्यवस्थेच्या नित्यक्रमात नवे यश फुलते,

संयम ठेवण्याची कला अंतरी रुजते, विचारांच्या नदीला शांत झऱ्याचे स्वर मिळतात, मनाची थेंब थांबून स्पष्ट मार्ग उघडतो जिव्हाळ्याचे पाऊल सावकाश टाकते,

आत्मविश्वासाची ज्योत अंतरी पेटते, अंधाराच्या वाटा उजळून निघतात, मनाला उभारीचे पंख लाभतात पडले तरी पाऊल पुढेच टाकते, भीतीचे सावट क्षणात सरते,

दैनंदिन धावपळ सुरू होते, रस्त्यावर गर्दी सरकते, आवाज मिसळतो, घड्याळाचा काटा पुढेच धावतो हातात कामांचे ओझे दाटते, शहरभर पाऊलांचा ताल उमटतो

समाजसेवा ही नवी दीपमाळ, अंधाऱ्या जीवनात उजळे प्रकाश, मनांत जागते करुणेचा सुवास, हात जोडुनी मने एकत्र आली, दुखणी हरवुनी सुखांची बी पेरली

यादीचे महत्व अपार, वाचवे वेळ न करावा लागे फार विचार, हव्या त्या विषयाची यादी करणे शक्य सामानाची, वस्तूंची, कामाची, अनेकदा सहज विसरून जाई सोप्या गोष्टी,