पहाटेच्या सुवासिक वाऱ्यांत, सांघिक कार्य ची गोड चाहूल, उगवत्या सूर्याची सोनरी छटा गावकुसातून उमटता नाद, एकतेचे स्वर मिसळती,

प्रेरणा उजळते मनाशी, क्षणांचा दीप प्रज्वलतो, नव्या वाटा खुलतात स्वप्नांच्या थव्यांत लय, पाऊल उमलते प्रकाशात, नभाशी नाते जोडते शब्दांच्या रांगा थरथरतात, विचारांचे तारे चमकतात, दृष्टीत उमलते गंध

शोधयंत्र दृष्टीत उजळते, क्षणांचे दालन खुलते, विचारांच्या वाटा उमलतात अक्षरांचा थवा विणतो, ओळीतून ओळी निघतात, उत्तरांचा प्रवाह सजतो प्रश्न झेप घेती नभात, ताऱ्यांच्या रांगा जुळतात, प्रकाशाचे दार उघडते

इतिहास म्हणजे कालचा वर्तमान, आधी काय घडले याची नोंद, प्रत्येक गोष्टीचा असे इतिहास कुणाचा जन्म, कुणाचा मृत्यू, कोणती लढाई

काचपट्टीवर वेळ झळके प्रकाशात, भ्रमणयोजक उजळे निळ्या झुळुकीत, क्षणांचे थवे नाचती नयनांत तळहातातील आरसा लखलखतो तेजात, ओघळणारे क्षण झेप घेती लहरीत

शिस्त महत्वाची गोष्ट, अंगीकार करता येई जीवनास आकार, अचूक अन भविष्य देखील हातात ठरलेल्या गोष्टी जागेवर ठेवणे, वेळच्या वेळी गोष्टी करणे

धरणीवर पावले ठसतात ठसा, गाडी, बैल, घोडा एकत्र वाहक, सामर्थ्याने ओढती जीवनधारा शेतकऱ्याच्या शेतावर धान्य पसरते, भांडी, वस्तू, माल सर्व वाहती

मानवाच्या कल्पकेतेचे मूर्त स्वरूप ही खेळणी, दिसे सामान्य परी असामान्य त्याचे कार्य, शिक्षणाचे सर्वोत्तम साधन न शिकवावे लागे, न सांगावे लागे

पहाटेच्या अंधारात हळूच उगवती, पांढऱ्या कणांची गंधराजी बर्फवृष्टी, धरणीवर सुवर्णचंद्राची लागे ओढ शिखरांवर थर थर झाकलेले, पवनाचा गंध गोड, शीतलता भरलेली,

कणाकणात ऊर्जा, सर्व गोष्टी ऊर्जेचे स्वरूप, मर्त्य असो की कोणी अन्य, जळ असो की घन जितकी जास्त ऊर्जा तितके घनस्वरूप, अविनाशी ही ऊर्जा,