हवामानातील बदल — निसर्गाचा हळवा इशारा
हवामानातील बदल दिसतो नभाच्या रंगात, कधी तांबडा प्रभात, कधी धूसर दुपार, निसर्गाचा मनोभाव रोज नव्याने उमटतो, थेंबांची चाहूल येते अन क्षणात हरवते, गरम वारा थरथरतो गारव्याच्या झुळुकीत, ढगांचा समूह कधी रुसतो, कधी हसतो, कधी ऊन्हाची चादर घट्ट पसरते नभात, कधी गडगडाटी वादळ उठते अन उधळते, धरणीवरच्या सजीवांना मिळते
हवामानातील बदल — निसर्गाचा विचार
हवामानातील बदल उमटला नभाच्या कडांवर, कधी ऊन कोसळे प्रखर, कधी ढगांचे कुजबुज, पानांच्या शिरांवर दाटते गार वाऱ्याचे गीत, सागराच्या लाटांतही जाणवतो अस्थिरतेचा सूर,
वर्षा ऋतू — निसर्गाचा जलमय उत्सव
वर्षा ऋतू, आकाशात दरवळते ढगांचे गीत, धरणीवर उतरते पावसाचे कोवळे नृत्य, थेंबांच्या लयीत नवे जीवन जागे होते, शेतांच्या कपाळावर ओलसर आनंद, मातीच्या सुगंधात भरलेले सुखद बंध, पिकांची माळ जणू निसर्गाची रंगलेली रांगोळी, छपरांवर वाजतात जलमिश्र सुर, तळ्यांत उमटतात वर्तुळे नृत्याच्या तालावर, झाडांच्या फांद्या थरथरतात नवजीवनाच्या गंधाने, डोंगर, दऱ्या, अन
वाळवंट — शांततेचा सुवर्ण पट
वाळवंट, त्या सोनरी लहरींचा थरथरता दरवळ, जिथे वारा गातो अखंड पसरती कथा अबोल, सूर्यकिरणांनी झळाळते तिथली शांत भुईरंग फुल, दूरवर पसरले शेत वाळूचे मंद अनुग्रह,
नदीचे महत्व – नदी सृष्टीचा प्राण
नदीचे महत्व अमर प्रवाहात गातसे, शेतांमधल्या ओलात झिरपते, मातीच्या कणकणीतून जीवन उगवते, पहाटेच्या किरणांमध्ये ती हसते, निळ्या आकाशात तिचा प्रकाश झळकतो,
धरणी — जीवनाचा आधार, सौंदर्याचा श्वास
धरणी ही जगाचा उगमस्थानी आधार, तिच्या कुशीत फुलते प्रत्येक जीवन, आणि तिच्या सान्निध्यात जागतो नवा प्राण, तीच देते बीजांना अंकुराचा धागा, तीच जपते पाण्याची ओल,
वारा – निसर्गाच्या स्पर्शातील जिवंत संगीत
वारा, निसर्गाच्या मनातला अनोखा संवाद, डोंगर-दऱ्यांतून वाहणारा मुक्त प्रवाह, पानांशी खेळता खेळता सांगतो ऋतूंची कथा शेतात तो आणतो थंडावा, धान्याच्या गंधात मिसळतो
नारळ – सृष्टीच्या उदारतेचे प्रतीक
खाऱ्या मातीवर उभा तो अभिमानाचा स्तंभ, कोरड्या उन्हातही ठेवतो ओलावा शांत, नैसर्गिक दानाचे जिवंत रूप जणू अमृतसिंचन त्याच्या शेंड्यात जपलेली गोडी आणि शुद्धता,
पौर्णिमा
पौर्णिमा रात्री उजळे नभाचे गगन, दुधाळ प्रकाश फुले नभभर, निळ्या चंदनासम सुंदर, ताऱ्यांची रांग सजवी चंद्राच्या मनोहर दरबारात, नदीच्या लाटांवर नाचते रुपेरी लय, किनाऱ्यावरचा झाडोरा डुलतो सोज्वळ भावनेत, पक्ष्यांचा गंधही थांबे तिच्या सान्निध्यात, गावातल्या देवळाच्या शिखरावर प्रकाश झळके, विठ्ठलाच्या मूर्तीवर किरणांचे हार पडते, मन भक्तीने ओथंबते निःशब्द प्रार्थनेत, शेतातल्या
पाऊस – जीवनाचा सुरेल नेम
आकाश दाटले दूरवरी, ढगांनी धरले संगतीवरी, कुठे तरी वाऱ्यांत स्पर्श जिव्हारी, पाऊस झाला सुरू सकाळी पहिला थेंब टिपला मातीत, सुगंध उभा राहिला शेतात,