विमान नभात उडते, उंच झेप घेते, धवल पंखांतून तेज झळकते, ढगांच्या पलिकडे नभ गवसते, नभात तरंगते स्वप्नांची वाट, पंख फडकती प्रकाशात, माणसाच्या ध्यासाची उंच बाब,

वाहक चालतो रस्त्यांवरी, पाठीवर जगाची जबाबदारी भारी, घामात ओथंबले श्रमाचे शौर्य सारी, त्याच्या हातांत काळाची दिशा, पत्रांत मावले नात्यांचे विश्र्वासा,

दूर रस्ता वळण घेतो, झाडांच्या छायेत लपतो, पथकर नाका पुढे दिसतो, लोखंडी दारे उभी राहती, वाहने थांबती ओळीने, ध्वज उभारले निष्ठेने, खिडकीत बसले अधिकारी,

वाहकाचे कार्य तेजस्वी, जगण्याचे आधारमूल, तोच चालवितो संदेशांचा प्रवाह, कर्तव्याचा दीप प्रज्वल, त्याच्या पावलांत दडले असते, वाहक समाजसेवेचे अमूल्य फूल,

रस्त्यांवरी चालते प्रगतीची शृंखला, व्यावसायिक वाहन वाहते जीवनाचा प्रवाह, प्रत्येक चाकात धडधडते उद्योगाची गाथा प्रभातकिरणात जागते महामार्गाची छाया, मालवाहू वाहन नेते शेतकऱ्याचे स्वप्न, घामाशिवाय हलते श्रमाचे सुवर्ण फळ

शहराच्या गोंगाटात, गर्दीच्या तुफानी लाटेत, उभा शांत, स्थिर पादचारी पूल त्या वाटेत, तोच देई माणसाला सुरक्षित चालण्याची वाट, जीवनाच्या प्रवाहात जपे शिस्त, माप, थाट

मालवाहतूक प्रगतीचा रथ, व्यापाराची शिरा, विकासाचा पथ, अर्थचक्र फिरते तिच्या गतीने, उद्योग उजळतो मालाच्या प्रवाहाने स्थलमार्गे वाहतूक रस्त्यांवर धावते,

रस्त्याची पाटी — दिशादर्शक ज्ञानाची मूर्ती, स्थिर उभी मार्गाच्या काठावर, निःशब्द पण सतर्क, तिच्या अक्षरांत गुंफलेले प्रवासाचे तत्त्वज्ञान. ती सांगते, “चालत रहा, न थांबता, न भुलता,”

शहराच्या रस्त्यांवर पसरे अखंड प्रवाह, वाहनांची रांग जणू सजविते दरबार, वाहतूक म्हणजे गतीला मिळालेला नवा आकार, चारचाकी, दुचाकी, रथासारखी धावती,

गावोगावी जोडणारी गतीची हालचाल, पथकर नाका उभा करी नियमांचा जाळ, वाहनांची ओळ लागली दुरवर पसरी, प्रवाशांच्या गतीला नाके अडविती खरी,