शुभ्र लाटांनी नटलेला सागरकिनारा, सकाळच्या किरणांनी उजळला अवकाश, प्रवासी थांबती पाहुनी हा साज, वाळूत उमटती पावलांची चित्रे, लाटांवर खेळती चांदण्यांची झळाळी,

ग्रंथालयाचे दार न उघडताही, पुस्तके थेट बोटांशी येती, वाचनाचा गंध नव्याने पसरतो, गावकुसातील विद्यार्थीही, शहराशी जोडलेला भासे, दूर अंतर नाहीसे होते,

काचपट्टी वेळ मन गुंतविती, भ्रमणयोजकाच्या उजेडी नजरा, क्षणोक्षणी नवा पट उलगडतो, सकाळच्या तिरीपात पहिला स्पर्श, बोटांच्या ओंजळी पडदा उजळतो, दिवसाची वाट निघून

शोधयंत्र दृष्टीत उजळते, क्षणांचे दालन खुलते, विचारांच्या वाटा उमलतात अक्षरांचा थवा विणतो, ओळीतून ओळी निघतात, उत्तरांचा प्रवाह सजतो प्रश्न झेप घेती नभात, ताऱ्यांच्या रांगा जुळतात, प्रकाशाचे दार उघडते