धरणी ही जगाचा उगमस्थानी आधार, तिच्या कुशीत फुलते प्रत्येक जीवन, आणि तिच्या सान्निध्यात जागतो नवा प्राण, तीच देते बीजांना अंकुराचा धागा, तीच जपते पाण्याची ओल,

धरणी अविश्रांत, ती श्वास घेते अखंड, हिरव्या शिवारांतून उमटते तिची प्रार्थना मंद, नद्या, पर्वत, झाडे तिचेच रूप अनंद, शेतकरी तिच्या कुशीत पेरतो स्वप्नाचे बीज,

कपडे सांगती जीवनकथा, पहाटेपासून रात्रीपर्यंत, प्रत्येक क्षणी तेच सोबती, बाल्याच्या लहान झबल्या, आईच्या शिवणीतले धागे, प्रेमाची गाठ त्यात गुंफलेली,

पाऊस कोसळतो नभातून, किती रम्य होई वातावरण, चिंब होई धरणी चिंब होई सृष्टी, पानापानावर दवबिंदु, चमके ऐसे जैसे मोती वारा वाटे सुसाट, वनराई डोले सुखात, मोर फुलवी पिसारा