खाऱ्या मातीवर उभा तो अभिमानाचा स्तंभ, कोरड्या उन्हातही ठेवतो ओलावा शांत, नैसर्गिक दानाचे जिवंत रूप जणू अमृतसिंचन त्याच्या शेंड्यात जपलेली गोडी आणि शुद्धता,

नारळ निसर्गात खुलतो, हिरवेगार पानांचे वलय पसरते, आकाशाशी संवाद अखंड झुलतो खांबासारखा खोड उंचावलेला, समुद्रकिनारी वा गावकुसात उभा,