नद्या झुळझुळती वाहती, पाण्याचे महत्त्व गाते, जीवनाची गाणी रचते ढगांचे मन भरले, शेतांवरून ते कोसळले, धान्य सोन्यासारखे झाले डोंगरांतून झरे उतरले, गावोगावी संदेश नेले,

पौर्णिमा रात्री उजळे नभांगण, चंद्रकिरणांनी थवे पसरी, धरतीवर झळाळे रुपेरी आभा सागराचे पाणी चमचमते, लहरींवर चांदणे थिरकते, नभातून उतरते शीतलता

नभात येतात सोनेरी किरण, होई आसमंत सोनेरी, सरे रात्र येई सूर्य आकाशी होई सकाळ सुरू होईल जीवनचक्र, पक्षांचे किलबिलाट, चराचर सुरू करे आपले कार्य

झाड दिसे सामान्य परी त्याचे महत्व अपार, ऊन वारा पाऊस, तरीही सदा हरित देई फळे रसाळ, देई सावली उन्हात, अनेक जिवांचा निवारा त्यावर पाने फुले अगदी ते स्वत: देखील, न काहीच वाया जात, प्रकाशापासून अन्न तयार करे, स्वयंपूर्ण शब्दाचा जणू अर्थ बहुपयोगी, औषधी गुणधर्म त्यात, अगदी पालापाचोळा देखील होई खत, त्याच्या फळांच्या बियांमधून