पौर्णिमा रात्री उजळे नभाचे गगन, दुधाळ प्रकाश फुले नभभर, निळ्या चंदनासम सुंदर, ताऱ्यांची रांग सजवी चंद्राच्या मनोहर दरबारात, नदीच्या लाटांवर नाचते रुपेरी लय, किनाऱ्यावरचा झाडोरा डुलतो सोज्वळ भावनेत, पक्ष्यांचा गंधही थांबे तिच्या सान्निध्यात, गावातल्या देवळाच्या शिखरावर प्रकाश झळके, विठ्ठलाच्या मूर्तीवर किरणांचे हार पडते, मन भक्तीने ओथंबते निःशब्द प्रार्थनेत, शेतातल्या

पौर्णिमा रात्री उजळे नभांगण, चंद्रकिरणांनी थवे पसरी, धरतीवर झळाळे रुपेरी आभा सागराचे पाणी चमचमते, लहरींवर चांदणे थिरकते, नभातून उतरते शीतलता