भ्रमणयोजक झाला साथी प्रवासाचा अखंड, बोटांच्या स्पर्शात सामावला जगाचा ठाव, क्षणात जोडतो अंतरांचे अंधारमळे, कधी गाणे गुंजते, कधी संदेश झरतो, कधी चित्रांच्या

कथा म्हणजे भावनांचा प्रवाह, कधी हसरा, कधी ओलसर, कधी नि:शब्द, पण मनात गुंतलेला ठाव, बालपणातून उमलते पहिलं पान तिचं, आईच्या कुशीत सांगितली जाते ऊबदार गोष्ट,

सहनशक्ती ही अंतःकरणातील दीपज्योत, ती वेदनांवर फुलवते संयमाचे फुल, आघातातही ठेवते मन स्थिर व शांत, अडथळ्यांच्या पर्वतावर उभी राहते, न थकता, न डळमळता वाट चालते,

कथा म्हणजे जीवनाचा ओघ, भावनांच्या धाग्यांनी गुंफलेला प्रवास, क्षणांचा, स्मृतींचा, मनोहर सुवास, कधी हास्याने ओथंबलेली, कधी डोळ्यांत धुक्याने भरलेली,

इतिहास जिवंत राही वेळेच्या ओघात, शिलालेखांत, मनोऱ्यांत, गंध मातीचा, भूतकाळाचा नाद अजूनही ऐकू येतो, प्रत्येक दगड जपतो शौर्याची कथा, भाले, ढाली, अन वज्रांचा ठसा,

रस्त्याची पाटी उभी धुळीत, स्थिर जणू प्रहरी, दिशांच्या वळणावर ती देई नि:शब्द सल्ला, प्रवासी येती-जातात, ती मात्र तशीच उभी राहते,

प्रयत्न, मनाच्या मातीतील अमोल बियाणं, घामाच्या थेंबांतून अंकुरतं ते तेज, अंधारातही वाट दाखवतं उजेडाचं बीज, चुका होतात, पण न थांबत चाल,

पटांगण शाळेचे हृदय, जिथे घडते शिक्षणाचे नित्य स्पंदन, विद्यार्थ्यांच्या हास्यातून उमटते आनंदधारा, विचार, श्रम, आणि खेळ यांचा संगम सारा,

संगणक वर्ग, ज्ञानाचे दीपक, नवे जग फुलते बोटांत, कळफलकावर चालती गाणी, अक्षरांचा वर्षाव पडतो, विचारांचे नवे रंग फुलती, विद्यार्थ्यांची जुळती शृंखला, स्वप्नांची उभारी घेते, संगणक वर्ग शिकवतो उमेद, चित्रे उलगडती पडद्यावर, विदा नाचते आकृत्यांत, जग एकवटते काचपट्टीत, शोधयंत्र उघडते द्वार, नवे ज्ञान दरवळते, प्रत्येक प्रश्नाला उत्तर मिळते, गणित मांडणी उजळवी, भाषा नवे सूर गाते, तंत्रज्ञान फुलते शिकवणीत, शिक्षक

प्रेरणा उजळते मनाशी, क्षणांचा दीप प्रज्वलतो, नव्या वाटा खुलतात स्वप्नांच्या थव्यांत लय, पाऊल उमलते प्रकाशात, नभाशी नाते जोडते शब्दांच्या रांगा थरथरतात, विचारांचे तारे चमकतात, दृष्टीत उमलते गंध