महापुरुष तेजाचे दीपक, धूसर काळोखात दिशा दाखविती, मानवतेच्या मार्गी प्रकाश पसरती, त्यांचे विचार पर्वतासारखे उंच, त्यांचा त्याग समुद्रासारखा गूढ, त्यांची वाणी वाऱ्यासारखी स्वच्छ, महापुरुषांच्या चरणात स्पंदते शक्ती, त्यांच्या स्मृतीतून उमलते नवे सत्य, त्यांच्या कृपेने बदलते जगाचे रूप, ते न जन्मत घेई योगायोगाने, ते उतरतात सृष्टीत ध्येयपूर्तीसाठी, तेच घडवितात संस्कृतीचे नवे पान, त्यांची

संगणक वर्ग, ज्ञानाचे दीपक, नवे जग फुलते बोटांत, कळफलकावर चालती गाणी, अक्षरांचा वर्षाव पडतो, विचारांचे नवे रंग फुलती, विद्यार्थ्यांची जुळती शृंखला, स्वप्नांची उभारी घेते, संगणक वर्ग शिकवतो उमेद, चित्रे उलगडती पडद्यावर, विदा नाचते आकृत्यांत, जग एकवटते काचपट्टीत, शोधयंत्र उघडते द्वार, नवे ज्ञान दरवळते, प्रत्येक प्रश्नाला उत्तर मिळते, गणित मांडणी उजळवी, भाषा नवे सूर गाते, तंत्रज्ञान फुलते शिकवणीत, शिक्षक

नियोजनाचे महत्व अपार, जसे चित्रगुप्त रेखाटे जीवनाचे चित्र, जसे कथाकार कथा लिही तसे काहीसे हे पुढील काळाचे चित्र, कसे असावे जीवन? कसे असावे कार्य?