कथा म्हणजे भावनांचा प्रवाह, कधी हसरा, कधी ओलसर, कधी नि:शब्द, पण मनात गुंतलेला ठाव, बालपणातून उमलते पहिलं पान तिचं, आईच्या कुशीत सांगितली जाते ऊबदार गोष्ट,

ध्यान म्हणजे अंतर्मनाचा प्रवास, मनाच्या तरंगात शांतीचे ठसे, विचारांच्या किनाऱ्यावर स्थैर्य फुलते, सकाळच्या किरणात जेव्हा बसतो, श्वासांमध्ये एक लय सापडते,

काचपट्टी वेळ आजचा नवा दिवस मोजतो, प्रत्येक बोटांत गुंतले प्रकाशाचे जाळे, डोळ्यांत चमकते अनंत जगाचे रूप, पहाटेच जागे होताच हातातील चकाकी,

वृत्तपत्र, पहाटेच्या शीत झुळुकीत येते, शब्दांच्या सुगंधात जग उजळवते, काळाच्या ओघात नवे दर्पण घडवते काळजीतही विचारांची गती पेटते, प्रत्येक ओळीत आशेची नवी

काचपट्टी उजळते पहाटेच्या किरणांत, नभासारखी विस्तीर्ण तिची छटा संत, डोळ्यांत साठते माहितीची अखंड रात्र, बोटांची चाल तिच्यावर न थांबता,

धर्म हा प्रकाश जीवनाचा, सद्गुणांच्या वाटेवर दीप सदैवचा, मनाच्या अंतःकरणात वसलेला सत्याचा, वृत्तीतील शुद्धी, कर्मातील तेज, संस्कारांची माती देई जीवन सेज,

आभासी खेळ मनात झुले, संगणकाच्या पटलावर जग नवे खुले, विचारांचे रण खेळात गुंफले, डोळ्यांपुढे रंगांची दुनिया, आकर्षणात बुडते कल्पनारम्यता,

देव एक गंमतीदार गोष्ट, न दिसे कुठेच, श्रद्धा मात्र अपार कितीतरी रुपे त्याची, स्तुतीसुमने त्यावरी अर्पण करतो प्रत्येकजण, काहींना येई परिचय

वादळे येती जीवनपथावर अचानक, डोळ्यांत थेंब तर हृदयात विजेचा आघात, सहनशक्ती उभी राही अन मन दृढक, झाडाची मुळे धरुनी जमिनीत थांबे, वादळ कोसळे तरी शाखा डोलवे,

शांत सभागृहात ओळीने ठेवले, ज्ञानदीप उजळणारे पुस्तकं चमकले, अक्षरांच्या दीपातून विचार फुलले, पानांवर गुंफले विचारांचे मोती, ग्रंथालयात जपली आहे शिकवणी,