मनात उमलतो कधी राग गूढ, भावनांचा धागा होई तुटपुंज, शांततेचा क्षण हरवतो दृष्टीसमोर, राग म्हणजे वादळाचा श्वास, शब्दांमध्ये धग अन ध्यास, मनात उसळतो ज्वालांचा आभास

धरणी अविश्रांत, ती श्वास घेते अखंड, हिरव्या शिवारांतून उमटते तिची प्रार्थना मंद, नद्या, पर्वत, झाडे तिचेच रूप अनंद, शेतकरी तिच्या कुशीत पेरतो स्वप्नाचे बीज,

देव तो शोधावा अंतरी, नाही तो केवळ मंदिरात, भावनेच्या सागरात दडले, शांततेच्या मंदिरात, अवघे विश्वच त्याचे रूप, चेतनेच्या निदरीत, कधी तो सूर्योदयात फुलतो,

आरशामध्ये चेहरा दिसे, पण अंतरीचे रूप लपले, शोध मनाचा चालू राहे, आत्मचिंतन प्रतिबिंब दाखवे स्मृतींच्या वाटा ओलांडून, भूतकाळ दार ठोठावे, छायांत उत्तर हरवलेले,

पडदा सरकता नाटकाचे रूप दिसे, मंचावर जीवनाचे चित्र उजळे, कलाकारांच्या ओठांवर कथा नाचे वेषभूषेने रंग उधळले जाई, संवादांच्या ओळींनी मन हालते, ताल, सूर,