वाहक चालतो रस्त्यांवरी, पाठीवर जगाची जबाबदारी भारी, घामात ओथंबले श्रमाचे शौर्य सारी, त्याच्या हातांत काळाची दिशा, पत्रांत मावले नात्यांचे विश्र्वासा,

मेघांच्या ओठांवरी, झळाळी जेव्हा ठिणगली, दिशा दिपल्या क्षणभर, नभात उष्ण तेज फुलली, त्या गर्जनेतून निघे, प्रकाशाची वीज पहिली रेघली, वायूचे खेळ अनंत,

वाहकाचे कार्य तेजस्वी, जगण्याचे आधारमूल, तोच चालवितो संदेशांचा प्रवाह, कर्तव्याचा दीप प्रज्वल, त्याच्या पावलांत दडले असते, वाहक समाजसेवेचे अमूल्य फूल,

वाहक प्रवासाचा नि:शब्द सहचर, मार्गाच्या ओघात चालणारा कर्मयोगी, ज्याच्या पावलांत धडकते कर्तव्याची निःशब्द गाथा. तो न वाहतो नुसते वस्तू, तर आशा, संवाद आणि नाते,

पहाटकिरणांनी नभ खुलते, नदीकाठांवरी सुवर्ण झळाळे, पाण्याच्या लहरी मंद गातात, वाहक जमीन तृप्त होई गिरिशिखरातून उगम धरुनी, पावलापावली नवी वाट नेई,