यंत्र म्हणजे माणसाच्या विचारांचं रूपांतर, हातांची जागा घेतली त्यांनी अचूक हालचालींनी, बुद्धीच्या ठिणगीने जन्म घेतला हा नवा सहकारी, लोहातही त्यांनी प्राण ओतले

काचपट्टी वेळ आजचा नवा दिवस मोजतो, प्रत्येक बोटांत गुंतले प्रकाशाचे जाळे, डोळ्यांत चमकते अनंत जगाचे रूप, पहाटेच जागे होताच हातातील चकाकी,

काचपट्टी उजळते पहाटेच्या किरणांत, नभासारखी विस्तीर्ण तिची छटा संत, डोळ्यांत साठते माहितीची अखंड रात्र, बोटांची चाल तिच्यावर न थांबता,

जतन करण्याचे महत्व अपार, होई पुनर्वापर वाचे वेळ, होई कार्ये झटकन नाहीतर पूर्वीच्या पदावर, दिवस दिवस काम करतो, संपता महिना येई वेतन खात्यात पुढील महिन्यात जाई

पडदा सरकता नाटकाचे रूप दिसे, मंचावर जीवनाचे चित्र उजळे, कलाकारांच्या ओठांवर कथा नाचे वेषभूषेने रंग उधळले जाई, संवादांच्या ओळींनी मन हालते, ताल, सूर,

वेळ एक परिमाण, जणू जीवनाचा समभाग, ज्याने तोलता येई प्रत्येक क्षण न त्यासाठी काही करावे लागे, ती अचूक, न भेदभाव कसला सर्वांना समान न्याय कुणासाठी न थांबे कधीच,

गणित सगळीकडे, गणिताचे जग, वेळ, काळ आणि व्यवहार उंची रुंदी अन वजन, आर्थिक संस्था अन बांधकाम क्षेत्र, सगळीकडे गणिताने व्यापले आभाळ