भ्रमणयोजक झाला साथी प्रवासाचा अखंड, बोटांच्या स्पर्शात सामावला जगाचा ठाव, क्षणात जोडतो अंतरांचे अंधारमळे, कधी गाणे गुंजते, कधी संदेश झरतो, कधी चित्रांच्या

काचपट्टी वेळ आजचा नवा दिवस मोजतो, प्रत्येक बोटांत गुंतले प्रकाशाचे जाळे, डोळ्यांत चमकते अनंत जगाचे रूप, पहाटेच जागे होताच हातातील चकाकी,

काचपट्टी उजळते पहाटेच्या किरणांत, नभासारखी विस्तीर्ण तिची छटा संत, डोळ्यांत साठते माहितीची अखंड रात्र, बोटांची चाल तिच्यावर न थांबता,

नभोवाणी गाते सुरांचा मेळ, हवेतून येतो संदेशांचा खेळ, मनात दरवळते शब्दांचा फुलोरा झेल, सकाळच्या किरणांत पहिला स्वर, वार्तांच्या झंकारात उमटतो घर,

भाषा उमटते ओठांवर, मनाच्या गाभाऱ्यातून येते, शब्दांच्या झऱ्यांतून झुळझुळते, भावना नाजूक नाचते, अर्थांच्या सागरात तरंगते, माणुसकीची नवी नौका

पानांवरी दडले ज्ञान, शब्दांमध्ये गंध सखोल, वाचन या साधनेत, साठे विचारांचे खोल, अक्षरांची ज्योत पेटविते, बुद्धीचे दीप अनमोल, ग्रंथालयी शांत वारा,

पेट्रोल पंप उभा रस्त्याच्या कडेला, वाहनांचा सळसळता प्रवाह थांबवायला, प्रवासाला नवे बळ देणारा आधार दिवसभर गाड्यांची गर्दी खेळते,

ग्रंथ ज्ञानाचा अखंड झरा, शतकांच्या ओठांवर उमललेला सखा, तोच उजळवी अंधःकाराचा मार्ग प्रत्येक पानात अनुभवाचे बीज, प्रत्येक ओळीत विचारांचा सुवास,

रंगमंचा वसले तेज, नाटक फुलवी भावले, पडद्याआड जपले गूढ, कलाकारांचे उमटले बोल, कथेतील गुंफले सूर, भावनांचे विणले मोरपीस, नाटक रंगवी मानवी स्वप्न,