हत्ती चालतो गर्जन न करता, पावलांखाली धरित्री थरथरे, राजसी तेजे त्याचे मुकुट झळके, तप्त उन्हात वा पावसातही, त्याचा देह दिमाखाने झळाळे, मातीच्या रंगात

वर्षा ऋतू, आकाशात दरवळते ढगांचे गीत, धरणीवर उतरते पावसाचे कोवळे नृत्य, थेंबांच्या लयीत नवे जीवन जागे होते, शेतांच्या कपाळावर ओलसर आनंद, मातीच्या सुगंधात भरलेले सुखद बंध, पिकांची माळ जणू निसर्गाची रंगलेली रांगोळी, छपरांवर वाजतात जलमिश्र सुर, तळ्यांत उमटतात वर्तुळे नृत्याच्या तालावर, झाडांच्या फांद्या थरथरतात नवजीवनाच्या गंधाने, डोंगर, दऱ्या, अन

अनंतकोटी ब्रह्मांडे, त्यात अगणित आकाशगंगा अन सूर्यमालिका, पृथ्वी मात्र यात एकच अगणित ग्रह अन काही हजार ग्रह जिथे जीवनास योग्य,

पाऊस आला नभातून निळ्या झुळुकीसवे, भूमीच्या कुशीत उतरला सुखद स्वरांनी नव्याने, मेघांची गर्जना, विजांचा प्रकाश, निसर्गाच्या अंतरी झंकारला आनंदाचा सुवास,

वाहक प्रवासाचा नि:शब्द सहचर, मार्गाच्या ओघात चालणारा कर्मयोगी, ज्याच्या पावलांत धडकते कर्तव्याची निःशब्द गाथा. तो न वाहतो नुसते वस्तू, तर आशा, संवाद आणि नाते,

नद्या झुळझुळती वाहती, पाण्याचे महत्त्व गाते, जीवनाची गाणी रचते ढगांचे मन भरले, शेतांवरून ते कोसळले, धान्य सोन्यासारखे झाले डोंगरांतून झरे उतरले, गावोगावी संदेश नेले,