कथा म्हणजे भावनांचा प्रवाह, कधी हसरा, कधी ओलसर, कधी नि:शब्द, पण मनात गुंतलेला ठाव, बालपणातून उमलते पहिलं पान तिचं, आईच्या कुशीत सांगितली जाते ऊबदार गोष्ट,

खाऱ्या मातीवर उभा तो अभिमानाचा स्तंभ, कोरड्या उन्हातही ठेवतो ओलावा शांत, नैसर्गिक दानाचे जिवंत रूप जणू अमृतसिंचन त्याच्या शेंड्यात जपलेली गोडी आणि शुद्धता,

सांघिक कार्य उभरे प्रयत्नांच्या संगतीत, एकतेचा स्पर्श फुले मनोभावनेत, प्रत्येक हात जोडला ध्येयाच्या वाटेवर नेते, जिथे सहकार्य, तेथे यश फुलते,

बर्फवृष्टी उतरते शांतपणे, आकाशाच्या कुशीत कोमलतेने, निसर्ग झोपतो शुभ्र स्वप्नाने, पर्वतांचे शिखर झाकले पांढरे, वाऱ्यांत घुमते गारवे शहारे,

सण आनंदाचा साज, संस्कृतीचा तेजोदीप प्रखर, उत्सव उजळवितो घराघरात प्रकाशभर, मनात जागते भक्ती, प्रेम, ऐक्याचे शाश्वत स्वर, पहाटेची आरती मंदिरेत, गंध, फुले,

प्रभाती उठता नभात किरणांचे जाळ, मनात उठे प्रश्नांचा अमर प्रवाह, तेथेच अंकुरतो विचाराचा विज्ञान दीप गगनातील ग्रहांचा नृत्यलय जाण, जलकणातील प्रतिबिंबाचा अर्थ शोध

इंद्रधनुष्य उभे नभाच्या काठावर, सात रंगांची कमान झळकते, ढगांमधून पाणी थेंब झिरपते पावसानंतर नभात उजेड पसरतो, सोनरी किरणांनी चित्र रेखाटते,

ही वनराई, सदा हरित, सृष्टीचे सौंदर्य अन नियमनचे मुख्य साधन देई प्राणवायू, देई नाना फळे रसाळ गोमटी, अनेकांचे निवासस्थान पाने फुले अन फळे औषधी,

आकाशयात्रा स्वप्नांचा उत्सव, विमानाच्या पंखात वसे विश्वास, मेघांच्या पलीकडे उमलतो प्रकाश पृथ्वीच्या कुशीतून नभात झेपावतो, मानवाच्या ध्येयाला गगन गवसतो,

फुलपाखराचे रंगीत पंख, फुलांच्या बागेत नाचती लयीत, सुगंधी वाऱ्याशी खेळ करी, पुष्पांवर उतरून घेतले पराग, प्रकृतीचा संदेश उलगडून देई, नवजीवनाची ज्योत उजळवी,