झाडांची पाने कुजबुजती वाऱ्याच्या ओघात, निसर्गाच्या स्पर्शात झुलती आनंदात, हिरवाईत गुंफले गीत जीवनात, प्रत्येक पानात दडले सूर्याचे तेज, थेंबात साठले नभाचे नेत्र

सागरकिनारा झळाळतो सोनरी प्रभेत, लाटांचे मोती खेळती अविरत, शांततेच्या लहरींवर विचारांची नृत्ययात्रा, वाळूत लिहिले शब्द विखुरले पुन्हा,

बर्फवृष्टी उतरते शांतपणे, आकाशाच्या कुशीत कोमलतेने, निसर्ग झोपतो शुभ्र स्वप्नाने, पर्वतांचे शिखर झाकले पांढरे, वाऱ्यांत घुमते गारवे शहारे,

अरण्यात गूढतेची मंद झुळूक, पर्णांवरी मंद वारे झुलक, सावल्यांच्या सागरात सूर्य थबक, वन निसर्गाचे रूप धुंद फांद्यांवरी सांडले कांचन, झाडांच्या वलयात गंधमादन,

शरद ऋतू उतरला नभात, शुभ्र धुक्याच्या मंद कुशीत, चांदण्यांच्या थेंबांत न्हाले, फुलांचे कोवळे रूप, वाऱ्याच्या हलक्या झुळुकीत मिसळली, शांततेची ओलसर गंधरेषा

प्राचीन वास्तू उभी काळाच्या कुशीत स्थिर, घंटानादांच्या स्पंदनात, दडले युगांचे गूढ गंभीर, दगडांच्या श्वासातही जपली, श्रद्धेची ओलावलेली शपथ

इंद्रधनुष्य उमटले नभात, पावसाच्या हलक्या छायेखाली, किरणांच्या ओंजळीत साकारले, रंगांचे नवे कोंदण न्यारी, धरणी हसली पुन्हा, सुगंधाने भरली सारी दरी

धरणी अविश्रांत, ती श्वास घेते अखंड, हिरव्या शिवारांतून उमटते तिची प्रार्थना मंद, नद्या, पर्वत, झाडे तिचेच रूप अनंद, शेतकरी तिच्या कुशीत पेरतो स्वप्नाचे बीज,

हवामानातील बदल घडे वेगाने, नभातिल त्या रंगरेषा, क्षणाक्षणी फिरती, वादळांचे स्वर दाटती, वृष्टी अन थरथरती, कधी ऊन तापे अंगावर, कधी दंव झिरपे धरती,

अनंतकोटी ब्रह्मांडे, त्यात अगणित आकाशगंगा अन सूर्यमालिका, पृथ्वी मात्र यात एकच अगणित ग्रह अन काही हजार ग्रह जिथे जीवनास योग्य,