निरव शांततेचा विस्तीर्ण प्रदेश, वाळवंट पसरते धुळीच्या लहरींतून, सूर्यकिरणांनी जळतो त्याचा श्वास रविकिरणात थरथरते मृगजळाची छाया, जगण्याच्या शोधात फिरते

पाऊस आला नभातून निळ्या झुळुकीसवे, भूमीच्या कुशीत उतरला सुखद स्वरांनी नव्याने, मेघांची गर्जना, विजांचा प्रकाश, निसर्गाच्या अंतरी झंकारला आनंदाचा सुवास,

हे ढग स्वातंत्र्याचे प्रतीक, सदैव सुखात, हवे तेंव्हा हवे ते करतात नाना यांचे रंग, नाना यांची रूप, कधी पांढरे कधी सोनेरी, कधी काळेकुट्ट, नाना यांचे आकार

शुभ्र लाटांनी नटलेला सागरकिनारा, सकाळच्या किरणांनी उजळला अवकाश, प्रवासी थांबती पाहुनी हा साज, वाळूत उमटती पावलांची चित्रे, लाटांवर खेळती चांदण्यांची झळाळी,

वाळवंट जिथे पसरले अनंता, वाळूच्या रांगा नभाला भिडता, मृगजळाचा खेळ डोळ्यांना भुलता सूर्यकिरण जेव्हा तळपतात, पावलांचे ठसे लाटांत हरवतात, वाळूचे डोंगर नभी

जीवनदायिनी गाणी गाती लहरींच्या छटा नभात झळकती काठांवरी वृंदा हलके डुलती सूर्यकिरण जेव्हा झळकती पाण्याच्या काचा सोनेरी दिसती पक्ष्यांचे थवे नभात फिरती

पहाटेच्या मंद किरणांत, कळ्यांचे उमलणे दिसते शांत, सुगंधाच्या धारेत ओथंबलेले गीत हरित पानांवरी दवबिंदू झळकती, कोवळ्या पाकळ्या अलगद उघडती,

कथा स्मृतींची सजीव ओळ, शब्दांच्या धाग्यांनी विणलेला बोल, मनाशी उमलणारा भावांचा झरा आईच्या कुशीत लहानगा निजता, ओठांवर गोष्ट गोडशी फुलता, स्वप्नांच्या दारी उलगडे

इंद्रधनुष्य उभे नभाच्या काठावर, सात रंगांची कमान झळकते, ढगांमधून पाणी थेंब झिरपते पावसानंतर नभात उजेड पसरतो, सोनरी किरणांनी चित्र रेखाटते,