नभोवाणी – संवाद अमोल
नभोवाणी गाते सुरांचा मेळ, हवेतून येतो संदेशांचा खेळ, मनात दरवळते शब्दांचा फुलोरा झेल, सकाळच्या किरणांत पहिला स्वर, वार्तांच्या झंकारात उमटतो घर,
आभासी खेळ – शिक्षणाचे तत्त्व
आभासी खेळ मनात झुले, संगणकाच्या पटलावर जग नवे खुले, विचारांचे रण खेळात गुंफले, डोळ्यांपुढे रंगांची दुनिया, आकर्षणात बुडते कल्पनारम्यता,
ध्येय – एक प्रवास
ध्येय प्रत्येकाचे, कुणाचे पैसे, कुणाचे इमले कुणाची पदवी, कुणाची अन्य काही, प्रत्येकाने बाळगलेले असते ध्येय प्रत्येकजण त्यासाठी धडपडे,
राग
मनात उमलतो कधी राग गूढ, भावनांचा धागा होई तुटपुंज, शांततेचा क्षण हरवतो दृष्टीसमोर, राग म्हणजे वादळाचा श्वास, शब्दांमध्ये धग अन ध्यास, मनात उसळतो ज्वालांचा आभास
कथा
पहाटेच्या उजेडात कथा उमलती, धूसर आठवणींनी मन हलती, शब्दांच्या गाभाऱ्यात भावना फुलती, कथांचा प्रवास काळ ओलांडतो, क्षणांचा मळा सुवास देतो, मनाचा ठाव तोच घेतो,
वन
अरण्यात गूढतेची मंद झुळूक, पर्णांवरी मंद वारे झुलक, सावल्यांच्या सागरात सूर्य थबक, वन निसर्गाचे रूप धुंद फांद्यांवरी सांडले कांचन, झाडांच्या वलयात गंधमादन,
शरद ऋतू
शरद ऋतू उतरला नभात, शुभ्र धुक्याच्या मंद कुशीत, चांदण्यांच्या थेंबांत न्हाले, फुलांचे कोवळे रूप, वाऱ्याच्या हलक्या झुळुकीत मिसळली, शांततेची ओलसर गंधरेषा
प्राचीन वास्तू
प्राचीन वास्तू उभी काळाच्या कुशीत स्थिर, घंटानादांच्या स्पंदनात, दडले युगांचे गूढ गंभीर, दगडांच्या श्वासातही जपली, श्रद्धेची ओलावलेली शपथ
शेतकरी – पृथ्वीचा देव
शेतकरी उभा धरणीवर, सूर्याच्या किरणांत उजळलेला, हातात बीज, मनात विश्वास, पावलांनी मातीला ओवाळलेला, श्रमांच्या गंधाने दरवळतो, जीवनाचा हा खरा उत्सव पहाटेच्या वाऱ्यात मिसळतात, आशेच्या पाऊलखुणा, नांगराच्या ओळींवर उमटतात, उद्याच्या स्वप्नाच्या रेघा, दिवसाचा प्रत्येक श्वास होतो, निसर्गाशी सख्याचा गंध मातीशी बोलताना ऐकतो, पावसाच्या ओंजळीतील नाद, वार्याच्या लहरींवर ठेवतो,
भाषा
भाषा उमटते ओठांवर, मनाच्या गाभाऱ्यातून येते, शब्दांच्या झऱ्यांतून झुळझुळते, भावना नाजूक नाचते, अर्थांच्या सागरात तरंगते, माणुसकीची नवी नौका